Bytom Odrzański wzmiankowany był już w [[1005]] roku. [[Średniowiecze|Średniowieczny]] [[gród]] [[Słowianie|słowiański]] znany z obrony przed wojskami [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|niemieckimi]] [[Władcy Niemiec|cesarza]] [[Henryk V Salicki|Henryka V]] w [[1109]] roku (idącego wówczas na Głogów) wymienia w swoich kronikach [[Gall Anonim]].
(...) A gdy chciał ze sprawionymi szykami wyminąć gród Bytom, jako niemożliwy do zdobycia ze względu na obwarowania i naturalne położenie wśród opływających go wód i oblegających moczar i bagien, niektórzy słynniejsi z jego rycerzy zboczyli pod gród, pragnąc okazać w Polsce swą cnotę rycerską, a wypróbować siły i odwagę Polaków. A grodzianie, otwarłszy bramy, wyszli naprzeciw z dobytymi mieczami, nie obawiając się ani mnogości różnorodnych wojsk, ani napastliwości Niemców, ani obecności samego cesarza, lecz czołowo stawiając im odważny i mężny opór. Widząc to cesarz niesłychanie się zdumiał, że tak ludzie bez zbroi ochronnej walczyli gołymi mieczami przeciw tarczownikom, a tarczownicy przeciw pancernym, spiesząc tak ochoczo do walki jakoby na biesiadę. Wtedy jakoby rozgniewany na zakusy swoich rycerzy cesarz posłał tam kuszników i łuczników, aby przynajmniej przed ich groźbą grodzianie ustąpili i cofnęli się do grodu. Ale Polacy na pociski i strzały zewsząd lecące tyle zwracali uwagi co na śnieg lub na krople deszczu. Tam też cesarz po raz pierwszy przekonał się o odwadze Polaków, bo nie wszyscy jego rycerze wyszli cało z tej walki. (...)
|[[Gall Anonim]]|Księga Trzecia, Rozdział III
|width=70%
|align=center
}}
W [[1157]] roku gród został spalony przez wycofujące się przed Niemcami wojska polskie. [[Prawa miejskie]] miasto uzyskało około połowy [[XIII wiek|XIII]] wieku. W latach [[1289]]-[[1504]] Bytom należał do [[Piastowie śląscy|Piastów śląskich]]. Od [[1331]] znalazł się pod zwierzchnictwem [[Czechy|Czech]].
W [[1469]] miasto przeszło w ręce prywatnych właścicieli. Nabywcą był ród rycerski Glaubitzów. W latach [[1526]]-[[1561]] właścicielami miasta byli Rechenbergowie. Od [[1561]] roku miasto należało do rodziny [[Schönaich]]ów. Pod rządami [[Habsburgowie|Habsburgów]], od [[1526]], następuje rozkwit miasta - największy w latach [[1580]]-[[1618]], za panowania [[Fabian von Schönaich|Fabiana]] i [[Jerzy von Schönaich|Jerzego von Schönaichów]]. W latach [[1601]]-[[1628]] działało tutaj słynne w Europie [[kalwinizm|kalwińskie]] [[gimnazjum]] akademickie z prawem nadawania tytułów [[licencjat|bakałarza]] i [[magister|magistra]] - tzw. ''"Schönaichianum"''. Jednym z [[absolwent (osoba)|absolwentów]] tegoż gimnazjum był wielki [[pisarz]] i [[Poezja|poeta]] [[Niemcy|niemiecki]] - [[Martin Opitz]].{{fakt|data=2010-03}}
Od [[1742]] miasto należało do [[Królestwo Prus|Prus]]. W [[XIX wiek]]u posiadało [[kanalizacja|kanalizację]] i [[Instalacja wodna|wodociągi]].
[[13 lutego]] [[1945]] r. Bytom został zajęty przez wojska radzieckie. Poważnie zniszczone miasto przejęła wkrótce administracja polska. Dotychczasowi mieszkańcy zostali wysiedleni do Niemiec i zastąpieni polskimi osadnikami.
[[4 czerwca]] [[1988]] na [[przejazd kolejowy|przejeździe kolejowym]] pod Bytomiem miała miejsce tragiczna [[katastrofa]] [[katastrofy drogowe w Polsce|drogowa]] z udziałem [[Ludowe Wojsko Polskie|Ludowego Wojska Polskiego]]: [[siły zbrojne|wojskowa]] [[Samochód ciężarowy|ciężarówka]] [[Star 66]], wioząca trzynastu [[żołnierz]]y na prace [[melioracja|melioracyjne]] na pobliskich [[łąka]]ch - z winy kierowcy - wtargnęła pod pędzący 70 [[Kilometr na godzinę|km/h]] [[pociąg]]. W wyniku zderzenia eksplodowało osiem kanistrów z [[benzyna|benzyną]]. Na miejscu zginęło 5 osób, kolejnych pięć po przewiezieniu do [[szpital]]i (niektórzy mieli poparzenia 90% powierzchni ciała). <ref name=4VI1988>Informacje zabrane na podstawie książki Jarosława Reszki - "Cześć, Giniemy!"</ref>
Obecnie mieszkańcy czerpią dochody z [[rolnictwo|rolnictwa]], głównie z uprawy [[ziemniak]]ów i hodowli [[bydło|bydła]]. Poza tym w mieście są [[przemysł metalowy|zakłady metalowe]]. Co roku odbywa się tu ''Festiwal Twórczości Muzycznej Niewidomych'' oraz ''Flis Odrzański''.